Τι μας λένε οι αριθμοί των μέχρι τώρα ταξινομήσεων των ηλεκτρικών οχημάτων; Τι πρέπει να γίνει άμεσα;
Ζούμε τις τελευταίες στιγμές πριν από τη μεγάλη έκρηξη της ηλεκτροκίνησης. Μια έκρηξη που θα αλλάξει όλο το τοπίο των μεταφορών που γνωρίζουμε έως σήμερα. Η αλλαγή αυτή ξεκινά από τον τρόπο που πωλούνται ήδη τα οχήματα (Η TESLA δεν χρησιμοποιεί τοπικούς αντιπροσώπους αλλά κάνει τις πωλήσεις απευθείας η ίδια στον τελικό πελάτη) μέχρι τον τρόπο που αυτά επισκευάζονται, ή μάλλον για να είμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα, που ενημερώνεται το λογισμικό τους μέσω του διαδικτύου στο σπίτι του κατόχου τους τη νύχτα, μιας και τη θέση πολλών ηλεκτρομηχανικών συγκροτημάτων ενός τέτοιου οχήματος την έχει αναλάβει το λογισμικό.
Και όλα αυτά, χωρίς να λάβουμε υπόψη την Αυτονομία και την Συνδεσιμότητα, που αποτελούν τους άλλους δύο πυλώνες της μεγάλης τεχνολογικής αλλαγής που έχουμε αρχίσει να βιώνουμε και που θα αλλάξει ριζικά το τοπίο και σε άλλους Κλάδους εργαζομένων όπως είναι οι οδηγοί των ταξί και των φορτηγών.
Είναι επίσης πολύ πιθανόν να αλλάξει και η σχέση ιδιοκτησίας μεταξύ κατόχου και οχήματος και ο ιδιοκτήτης να γίνει απλά χρήστης ή συνδρομητής.
Για να αποτυπώσουμε με ακρίβεια ποια είναι η κατάσταση στα τέλη του 2018 απευθυνθήκαμε στο Υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων και ζητήσαμε τα στοιχεία των ηλεκτρικών οχημάτων που έχουν ταξινομηθεί την τελευταία πενταετία και κυκλοφορούν ανάμεσα μας.
Ο παρακάτω πίνακας είναι αποκαλυπτικός
Τα πρώτα συμπεράσματα
Συμπέρασμα 1ο: Σε σύγκριση με άλλες χώρες η κατάσταση δείχνει να είναι ακόμη σε κώμα μιας και δεν υπάρχουν ακόμη ούτε 500 ταξινομήσεις τα τελευταία 5 χρόνια (με την κατηγορία Μ1 να μην έχει ούτε 200 αυτοκίνητα), την στιγμή που τα κυκλοφορούντα ηλεκτρικά οχήματα στην Ευρώπη έχουν ξεπεράσει πλέον το ένα εκατομμύριο.
Συμπέρασμα 2ο: Στην παρούσα φάση, η κατηγορία L και ειδικότερα η κατηγορία L7e έχει κάνει αισθητή στην παρουσία της στην αγορά και το γεγονός αυτό πρέπει να μας ερεθίσει δημιουργικά. Για το θέμα αυτό θα επανέλθουμε σε επόμενο άρθρο. Το ερώτημα είναι ένα. Μπορούμε να κατασκευάσουμε στην Ελλάδα τέτοια οχήματα;
Τι πρέπει να γίνει άμεσα;
Το πρώτο πεδίο άμεσης δράσης είναι η δημιουργία των απαιτούμενων δημόσιων υποδομών φόρτισης των ηλεκτρικών οχημάτων, με προσαρμογή των υποδομών αυτών στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περιοχής.
Αν και η μέχρι τώρα εμπειρία στο θέμα αυτό δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, υπάρχει σε εξέλιξη ένας σχετικός διαγωνισμός στον ΔΕΔΔΗΕ για τους πρώτους σταθμούς φόρτισης.
Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα δούμε ένα δίκτυο σταθμών φόρτισης πλήρως λειτουργικό τόσο σε αστικό περιβάλλον όσο και στους αυτοκινητόδρομους. Ειδικά το δεύτερο τοπίο, αυτό των αυτοκινητόδρομων αποτελεί ένα από τα κλειδιά για την περαιτέρω ανάπτυξη της χρήσης των ηλεκτρικών οχημάτων.
Το δεύτερο πεδίο άμεσης δράσης είναι η άμεση και πλήρης κατάρτιση όλων των εμπλεκόμενων επαγγελματιών. Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί. Δεν είναι μόνο οι επισκευαστές, αλλά και πληθώρα άλλων επαγγελματιών όπως είναι για παράδειγμα οι πυροσβέστες και οι διασώστες, οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες οδικής βοήθειας, ακόμη και οι γιατροί που θα κληθούν να περιθάλψουν έναν τραυματία που επέβαινε σε ένα ηλεκτρικό όχημα το οποίο ενεπλάκη σε ένα ατύχημα.
Ένα τρίτο πεδίο είναι ο εναρμονισμός όλης της σχετικής νομοθεσίας που αφορά στη χρήση των οχημάτων λαμβάνοντας πλέον υπόψη τα ηλεκτρικά οχήματα. Μια πρώτη αρχή έγινε με την αλλαγή της νομοθεσίας για τα ταξί που δεν προέβλεπε τη χρήση ηλεκτρικών οχημάτων. Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν. Όπως η νομοθεσία για την ασφάλιση και τον τεχνικό έλεγχο των οχημάτων αυτών, αλλά και γιατί όχι; ακόμη και η νομοθεσία για τη μετατροπή των ρυπογόνων παλαιών οχημάτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης σε ηλεκτρικά. Ήδη επιδοτείται η μετατροπή των μεγάλων οχημάτων σε οχήματα με κινητήρα διπλού καυσίμου.
Επίσης, πρέπει να υπάρξει μια καμπάνια ενημέρωσης όλης της κοινωνίας για το τι είναι ηλεκτρικό όχημα, τι μπορεί να κάνει κάποιος με αυτό, αλλά και το τι δεν μπορεί να κάνει. Για να δούμε πόσο σημαντική είναι η ενημέρωση όλης της κοινωνίας ας ταξιδέψουμε στο παρελθόν όταν οι καταλύτες μπήκαν στη ζωή μας στις αρχές της δεκαετίας του 90. Ειδικότερα ας θυμηθούμε τους «ξερόλες» της εποχής που διακινούσαν σενάρια για ραδιενεργούς καταλύτες και άλλες …τερατολογίες. Να μην ξεχνάμε ότι οι «ξερόλες» είναι παντός χρόνου, τόπου και καιρού.
Τέλος, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, και κάθε θαύμα κρατά τρεις μέρες που λέει και η παροιμία, χρειάζεται ένας συνεχής έλεγχος της εξέλιξης όλων των δράσεων που πρέπει να γίνουν στα διάφορα επίπεδα.
Αυτός ο έλεγχος μπορεί να γίνει με τη μορφή τακτικών, ανά εξάμηνο ή ανά έτος, ημερίδων ή συνεδρίων που να συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, να λαμβάνονται αποφάσεις και δεσμεύσεις από τους αρμόδιους που θα δημοσιεύονται στη μέγιστη δυνατή έκταση. Στην επόμενη τακτική ημερίδα ή συνέδριο να αποτιμάται η πρόοδος που έχει γίνει στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα και να εφαρμόζονται διορθωτικά μέτρα αν χρειάζεται.
Για ένα γεγονός μόνο να είμαστε σίγουροι. Η ηλεκτροκίνηση σύντομα θα έρθει και στην Ελλάδα και θα αλλάξει ριζικά όλον τον Κλάδο των Μεταφορών. Σε λίγο τίποτε δεν θα είναι όπως τώρα. Ας ετοιμαστούμε για αυτό και ας δούμε το μέλλον έχοντας ως στόχο και παραγωγή νέων προϊόντων και την παροχή νέων υπηρεσιών και σε νέους τομείς. Όχι μόνο γιατί μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αλλά και γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς.
του Α. Κοτσιλιέρη, Τεχν. Μηχ. Οχημάτων
Ο Αργύρης Κοτσιλιέρης είναι Πτυχιούχος Τεχνολόγος Μηχανικός Οχημάτων και ασκεί το επάγγελμα του από το 1988. Έχει εργαστεί σε θέσεις όπως διευθυντής συνεργείου, τεχνικός εκπαιδευτής και υπεύθυνος εγγυήσεων και υποστήριξης τεχνικού δικτύου σε μεγάλες αντιπροσωπείες και πολυεθνικές εταιρίες οχημάτων. Είναι ένας από τους πρώτους συνεργάτες του ΙΔΕΕΑ και έχει μακροχρόνια συμμετοχή στην επιμόρφωση και κατάρτιση των επαγγελματιών του Κλάδου σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Επίσης είναι ένας εκ των συγγραφέων του βιβλίου ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΥΣΗΣ ΙΙ που διδάσκεται στα Τεχνικά Λύκεια από το 2000. Από το 2000 διατηρεί δικό του γραφείο και συνεργάζεται με άλλες εταιρίες σε θέματα μεταφοράς τεχνολογίας οχημάτων και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 90, όταν η έννοια της Ηλεκτροκίνησης ήταν σχεδόν άγνωστη στην Ελλάδα, είναι μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Ηλεκτρικών Οχημάτων.
